Wat u moet weten over Châteauneuf-du-Pape

Châteauneuf-du-Pape wordt vaak de symfonie van de 13 druiven genoemd, omdat het mag worden gemaakt van 13 verschillende druivenrassen. De dominante druiven zijn Grenache, Syrah, Mourvèdre en Cinsault. Châteauneuf-du-Pape is het grootste en beroemdste wijngebied in de Rhône met een wijngaardoppervlak van ruim 3000 ha. 94% van de jaarlijkse productie is rode wijn met een hoog alcoholpercentage.

De beste Châteauneuf-du-Papes behoren tot de meest natuurlijke uitdrukkingen van druif, plaats en jaargang. De wijngaarden van Châteauneuf-du-Pape worden biologisch of biodynamisch verbouwd, en de overvloedige zonneschijn en de frequente wind (le mistral genoemd) maken het praktisch overbodig om de wijngaarden met herbiciden of pesticiden te behandelen. De wijnen zelf zijn even puur, en hun smaak wordt zelden gemaskeerd door rijping op nieuwe eiken vaten.

Natuurlijk wordt niet alle Châteauneuf-du-Pape op dezelfde manier geproduceerd. Daarom hebben we een kleine les in geschiedenis en geografie samengesteld en een paar relevante feiten, zodat wijnliefhebbers beter de regio kunnen begrijpen die de beroemde Rhône-wijnmaker Marcel Guigal ooit een van de drie grootste appellaties (samen met Côte-Rôtie en Hermitage in het noorden van de Rhône) in Zuid-Frankrijk noemde.

Met meer dan 8.000 hectare wijngaarden is Châteauneuf-du-Pape de grootste appellatie in de Rhône, en er worden slechts twee wijnen geproduceerd: een rode Châteauneuf-du-Pape (die 94% van de productie van de appellatie uitmaakt) en een witte Châteauneuf-du-Pape die slechts 6% uitmaakt. Van de acht rode rassen die zijn aangeplant, is Grenache de dominante variëteit (bijna 80%), gevolgd door Syrah, Mourvèdre en kleine hoeveelheden Cinsault, Muscardin, Counoise, Vaccarèse en Terret Noir, terwijl de belangrijkste witte variëteiten Grenache Blanc, Clairette, Bourboulenc en Roussanne omvatten (Picpoul en Picardin zijn ook toegestaan). Witte Châteauneufs waren tot ongeveer 20 jaar geleden grotendeels saai en oninteressant, totdat wijnmakers investeerden in apparatuur die beter frisheid en aroma’s kon behouden; sindsdien zijn deze wijnen aanzienlijk in kwaliteit en complexiteit toegenomen.

Een gids voor de basis

Hoewel het Franse appellatiesysteem zijn wortels heeft in het systeem dat in 1923 in Châteauneuf-du-Pape werd ingevoerd door Baron Le Roy, eigenaar van het beroemde Château Fortia, ontwikkelde Châteauneuf-du-Pape nooit een reputatie voor kwaliteit of bereikte het de prestige die regio’s zoals Bourgogne en Bordeaux genieten. Een groot deel van het probleem was dat het merendeel van de productie naar coöperaties werd gestuurd om te worden gemengd in onbeduidende blends, die ofwel in bulk werden verkocht of onder verschillende etiketten werden gebotteld.

Châteauneuf-du-Pape bestond jaren geleden slechts uit een half dozijn wijndomeinen die topkwaliteit wijnen produceerden. Deze omvatten Château de Beaucastel, Domaine du Vieux Télégraphe, Rayas, Mont-Redon, Clos du Mont-Olivet en Clos des Papes. Tegenwoordig zijn er 60-70 landgoederen die wijnen produceren die net zo goed zijn, zo niet beter, dan de wijnen die de zes bovengenoemde landgoederen 45 jaar geleden maakten. Dit is niet alleen te danken aan verbeterde wijnbereidingstechnieken, maar vooral aan een groeiend aantal jonge mensen die ongeïnspireerde, uitstervende landgoederen overnemen en hun terroirs tot hun volle potentieel benutten.

Er is een enorme diversiteit aan wijnstijlen onder deze producenten, die zowel aantrekkelijke, toegankelijke fruitige wijnen als wijnen met meer intensiteit en gewicht creëren. Laatstgenoemden bieden een breed scala aan overtuigende aroma’s, waaronder herbes de Provence, zwarte kersenconfituur, cassis, bosbessen, bramen, geroosterd vlees en zelfs ossenbloed.

Deze wijnen kunnen krachtig, rijk, vol en geconcentreerd genoeg zijn om zich 15 tot 25 jaar te ontwikkelen.